آخر و عاقبت خوابگردی!

همیشه این برایم سوال بوده که چطور کسانی که خواب طولانی دارند، توی خواب حوصله‌اشان سر نمی‌رود؟ تا این که بالاخره این هفته که رفتم استخر در حال شیرجه و بین زمین و آسمان پاسخ را یافتم. خوابگردی. اورکا!

پس از این کشف بزرگ و جالب، خیلی دوست داشتم برای یک بار هم که شده این حالت را تجربه کنم ولی بعدا ملاحظه‌ی تجربه‌ی دیگران مایه‌ی عبرت من شد. 

اما مشکل چی بود؟ متوجه شدم که از عواقب خوابگردی این است که آدم ممکن است ناغافل حرف‌هایی بزند که اگر یک وقتی بیدار شد پشت دست بگزد و بگوید ای دل غافل!
مثلا ممکن است، آدم، بی‌خیال همه‌ی خدمات فرهنگی خود شده و وارد عرصه‌ی امور بهداشتی شود و فاش بگوید که برای درآمدزایی تبلیغ هر نوع کالایی را می‌پذیرد، حتی ابزار کنترل جمعیت! (البته از انصاف نگذریم این حرف سه‌سال پیش است شاید الان تغییر عقیده‌ای صورت گرفته باشد).

نمونه‌ی دیگر این که در مملکتی که با دلالت و دلیری و سالها خون جگر خوردن خمینی و یاران او طعم عزت و استقلال را چشیده، سخن گفتن از خمینی و خاطره گفتن از خامنه‌ای، جرم محسوب شود و مستحق طعنه و تعریض (یادداشت ما چهار نفر را کجا می‌برید؟).